7 Mart 2009 Cumartesi

Arabistan'dan ilk Merhaba

Herkese Merhabalar, 

Biliyorum bir hafta boyunca sizlere hicbir sey yazamadim, fotograf gonderemedim, ama inanin bana gunler nasil geciyor, zaman nasil akti gecti hic anlamadim. Su an tek yaptigim ev icin eksiklikleri gidermek ve buranin olmazsa olmazi "abaya" denen kiyafetten bir (durun bir dakika itiraf ediyorum 'birkac') tane edinmek oldu. 

Ilk bir haftalik izlenim su ana kadar oldukca olumlu. Bir sikintim yok, sadece arabaya inip binerken bu abaya denen, ayak bilegini bile kapatan kiyafete takilip takilip duruyorum. Henuz bir sakarligim olmadi cok sukur. Yalniz araba demisken, bu bildiginiz/bildigimiz araba degil. Burada araba yok denecek kadar az, cunku herkes ucak kivaminda jeep'lere binmekte. Tabi ona mi tirmanayim, abayayi mi toparlayayim, ben de takiliyorum.

Burasi aslinda celiskiler ulkesi; kadinlar icin o kadar fazla kisitlamalar var ki, ancak bir o kadar da hurmet var. Bu ne perhiz, bu ne lahana tursusu diyorsunuz. Mesela kadinlar araba kullanamiyor cunku yasak, siyah abaya harici bir sey giyinemiyorlar, ancak sokaklarda karsidan karsiya gecerlerse akan sular duruyor. Bir de geceleri polis surekli cevirme yapiyor. Eger arabada bayan varsa size gec diyor. Restaurant'larda yaninizda bir bayan varsa "aile bolumu"ne oturabiliyorsunuz; yoksa sadece erkeklerin oldugu bolumde yemek zorundasiniz. Haftasonlari (yani Persembe-Cuma) AVM'lere bekar girmeniz soz konusu bile degil, sadece ciftler girebiliyor. Yani burada kadinlar aslinda bircok kapiyi aciyor. 

Itiraf ediyorum; burada kendimi prensesler gibi hissetmeye basladim. Yakinda simarir ve yazmazsam, bilin ki sebebi bu :) Oncel sagolsun, istedigim zaman yukarda bahsettigim ucak-jeep'lerden bir tane ve Filipinli soforu gonderiyor ve biz Ronaldo'yla alisverise gidiyoruz. Normalde kendim bogustugum supermarket arabalarini Ronalda benim icin kullaniyor. Yani benim yorulmama musade etmiyor. Ben sadece elimi kolumu sallayarak, "havlu kagit eksikti, hadi o reyona gidelim" diyorum. 

Tanistigim Turk'leri saymazsak, buradaki en cok gorustugum insanlar, eve temizlige gelen Filipinli Daisy ve sofor Ronaldo oldugu icin, bol bol onlarla kendi ulkelerinden ve burada neler yaptiklarindan, planlarindan, hayallerinden bahsederek sohbet ediyorum. Acayip tatli insanlar ve cok caliskanlar. Ozellikle Daisy tam bir atom karinca. Burada neredeyse tum zengin Araplarin tam zamanli Filipinli yardimcilari var. Cocuklarini onlar buyutuyorlar. Boylece cocuklar Ingilizceyi minikken ogrenmeye basliyor. 

Konudan konuya atliyorum gibi olacak ama, bu Araplar gercekten garip. Belki kulturlerinden ileri geliyor ama yoldan gecen yabanci bir kadina sanki ilk kez kadin gormus gibi bakan bir adam, cok degil, sadece 2 saniye sonra yanindaki adamla el ele tutusup ve ellerini sallayarak yurumeye devam ediyorlar. Iste o zaman bakma sirasi bana geciyor :) Erkeklerin el ele tutusmasi burada oldukca normal karsilaniyor, tabi ben bu manzarada kocaman bir "Amanin!" diyorum ama burasi icin bu manzara gayet normal.
 
Ahh.. bir de burada beni cileden cikartan bir olay da Allah gunah yazmasin ama namaz saatlerinde her yerin kapali olmasi. Ogle namazindan sonra neredeyse 2,5 saat (14:00-16:00 arasi) bircok dukkan kapali. Gecen gun bir arkadasimla abaya almaya gittigimiz Al Balad'da (bizim Samanpazari'na benzeyen bir yer) ogle namazina yaklastigimiz icin carsinin icine seccadeler serilmeye baslandiginda siparisimizi alelacele tamamlayip, (neyseki yarim kalmadi cunku oraya gitmek tam bir dert) kosar adim kafamizi gozumuzu orterek oradan ciktik. Cunku bazi yerlerde, ben henuz karsilasmadim ama, mutavva denen din polisleri ortaya cikabiliyormus. Ben genelde basimi kapatmiyorum. Bas ortmek icin kullanilan abayanin takimi siyah esarbi klimalardan korunmak icin kullaniyorum. :)

Bir sonraki yazimda abayali fotografimi da ekleyecegim. Bakalim beni taniyabilecek misiniz? :)

Hepinizi ayri ayri cok ozledim, siz de beni buralarda havadis ve dedikodusuz birakmayin...

Kocaman sevgi ve opucuklerimle,

Gizmocan

Hiç yorum yok: